Küfür Nedir

1-)Alm. Unglaube (m), Irglaube (m), Fr. Incredulite (f), Fausse Croyance (f), İng. Unbelief, Disbelief, İnfidelity. Allahü tealaya inanmamak ve O’nun bildirdiklerini reddetmek, beğenmemek. Ateist (dinsiz) olmak. Küfür, lügatte örtmek, hakikati gizlemek demektir. Mecazi olarak, bir kimseye söverken kulanılan çirkin ve kötü söze de denir. Küfür, imanın zıddıdır (Bkz. Îman). Küfür inkar etmek şüphe etmek tekzib etmek (yalanlamak) ve tereddüt etmek ile hasıl olur.

Dinde inanılması lazım olan bir şeye inanmamak küfür olur. Dinin bildirdiği şeylere meleklerin, insanların ve cinlerin iman etmeleri, inanmaları emir olundu. Allahü tealanın, ilk peygamberi hazret-i Âdem’den son peygamber Muhammed aleyhisselama kadar gelen bütün peygamberlere gönderdiği dinlerdeki iman esaslarını kabul etmemek küfürdür.

Hazret-i Muhammed ile gönderilen ve son din olan İslamiyette Muhammed aleyhisselamın, Allahü teala tarafından getirip bildirdiği şeylerin hepsine kalple inanıp ve bunları dil ile ikrar etmeye, söylemeye “iman” denir. Söylemeye mani, engel bulunduğu zaman, söylememek affolur. Mesela, korkutulduğu, hasta, dilsiz olduğu, söyleyecek vakit bulamadan öldüğü zaman söylemek icabetmez. Anlamadan, taklid ederek, inanmak da iman olur. Allahü tealanın var olduğunu anlamamak, düşünmemek günah olur. Bildirilenlerden birine inanmamak, hepsine inanmamak olur. Herbirini bilmeden hepsine inandım demek de iman olur. Îman hasıl olması için, İslamiyetin küfür alameti dediği şeylerden sakınmak da lazımdır. İslamiyet’in emir ve yasaklarından birini hafif görmek, Kur’an-ı kerim ile melek ile, peygamberlerden biri ile alay etmek, küfür alametlerindendir. İnkar etmek, yani işittikten sonra inanmamak, tasdik etmemek demektir. Bundan dolayı, şüphe etmek de inkar olur. İslam dininde bildirilen her hangi bir hükmü inkar etmek küfür olur.

İslam dininde küfür üç çeşittir. Bunlar cehli (cahillik sebebiyle) cuhudi (inat ile inkar ederek) ve hükmi (kafirlere benzemek sebebiyle) küfürdür.

1. Küfr-i cehli: İşitmediği, düşünmediği için kafir olanların küfrüdür. Cehl (cehalet) de iki türlüdür. Birincisi cehl-i basit’tir. Böyle kimse, cahil olduğunu bilir. Bunlarda, yanlış itikat olmaz ise de bilmez olduklarını bildikleri halde, bu çirkin halden uzaklaşmaz, ilme yaklaşmazlarsa, hayvandan daha aşağı olurlar.

Îman edilecek şeyleri ve farzlardan, haramlardan meşhur olanları, lüzumu kadar öğrenmek farzdır. Bunları öğrenmemek haramdır. İşitip de ehemmiyet vermemek küfr olur. Cehlin ilacı, çalışıp öğrenmektir.

Cehlin ikincisi, cehl-i mürekkeb’dir. Yanlış sapık itikat etmektir. Yunan felsefecilerinin ve Müslümanlardan yetmiş iki bid’at fırkasından aşırı gidenlerin ve felsefeye kayanların itikadları böyledir. Bu cehalet, birincisinden daha fenadır. İlacı bilinmeyen bir hastalıktır. Îsa aleyhisselam; “Sağırı, dilsizi tedavi ettim. Ölüyü dirilttim. Fakat, cehl-i mürekkebin ilacını bulamadım.” demiştir.Çünkü, böyle kimse cehlini ilim ve kemal sanmaktadır. Cahil ve ruh hastası olduğunu bilmez ki, ilacını arasın! Ancak, Allahü tealanın hidayeti ile hastalığını anlayap, bu dertten kurtulabilir.

2. Küfr-i cühudiye: “Küfr-i inadi” de denir. Bilerek, inad ederek kafir olmaktır. Kibirden, mevki sahibi olmayı sevmekten veya ayıplanmaktan korkmak sebebi ile hasıl olur. Firavun’un ve yoldaşlarının küfürleri böyle idi. Musa aleyhisselamın mucizelerini gördükleri halde, iman etmediler. Bizim gibi bir insana inanmayız dediler. Kendileri gibi insan olan Firavun’a “ilah” dediler. Ona tapındılar. Rum İmparatoru Herakliyüs de, tahtından, saltanatından ayrılmak korkusu ile iman etmedi.

3. Küfr-i hükmi: İslamiyetin imansızlık alameti dediği sözleri söyleyen ve işleri yapan, kalbinde tasdik olsa ve inandığını söylese de kafir sayılır. İslamiyetin, tazimini emir ettiği şeyi tahkir etmek, kötülemek böyledir. Bunun için, Allahü tealaya layık olmayan şey söyliyen kafir olur. Mesela, “Allah arştan veya göklerden bize bakıyor.” demek, “Sen bana zulmettiğin gibi, Allah da sana zulmediyor.” demek, “Filan Müslüman benim gözüme Yahudi gibidir.” demek, yalan bir söze; “Allah biliyor ki, doğrudur.” demek ve melekleri küçültücü şeyler söylemek ve Kur’an-ı kerimi, hatta bir harfini küçültücü söz söylemek, bir harfine bile inanmamak, çalgı çalarak Kur’an-ı kerim okumak, değiştirilmeden önceki hakiki olan Tevrat’a ve İncil’e inanmamak, bunları kötülemek, Kur’an-ı kerimi şaz olan harflerle okuyup Kur’an-ı kerim budur demek küfür olur. Peygamberleri küçültücü söz söylemek, Kur’an-ı kerimde isimleri bildirilen peygamberlerden birine inanmamak, meşhur sünnetlerden birini beğenmemek, çok iyilik yapan birisi için, “Peygamberden daha iyidir.” demek küfürdür. Birisi peygamber olduğunu söylese, kendisi ve buna inananlar kafir olur. “Kabrim ile minberim arası, Cennet bahçelerinden bir bahçedir.” hadis-i şerifini işitince; “Ben minber, hasır ve kabirden başka birşey görmüyorum.” demek küfür olur.

Âhirette olacak şeylerle alay etmek küfürdür. Kabirdeki ve kıyametteki azaplara, akla, fenne uygun değildir diyerek inanmamak, “Ben Cennet’i istemem, Allah’ı görmeyi isterim.” demek küfür olur. “İslamiyete inanmamak alameti olan sözler, fen bilgileri, din bilgilerinden daha hayırlıdır.” demek, “Namaz kılsam da kılmasam da aynıdır.” demek, “Zekat vermem.” demek, “Faiz helal olsaydı.”, “Zulmetmek helal olsaydı.” demek, haramdan olan malı fakire verip sevap beklemek, verilen paranın haram olduğunu bilerek, verene hayır dua etmek, “İmam-ı A’zam Ebu Hanife’nin kıyası (Kur’an-ı kerim ve hadis-i şeriflerden çıkardığı hükümleri) hak değildir.” demek küfürdür. İslam bilgilerine inanmamak, bunları ve din alimlerini aşağılamak da küfür olur.

Kafir olmayı isteyen kimse, buna niyet ettiği anda kafir olur. Küfre sebeb olduğunu bilerek ve arzusuyla küfür kelimelerini söyleyen kafir olur. Bilmiyerek söylüyorsa, alimlerin çoğuna göre yine kafir olur. Küfre sebeb olmıyan kelime söylemek isterken, şaşırarak küfre sebeb olanı söylerse kafir olmaz.

Küfre sebeb olan bir işi, bilerek yapmak küfür olur. Bilmeyerek yapınca da küfür olur diyen alimler çoktur. Beline zünnar denilen papaz kuşağı bağlamak böyledir. Bunları mizah için başkalarını güldürmek için, şaka için kullanmak da küfre sebeb olur. Îtikadının doğru olması fayda vermez. Kafirlerin bayram günlerinde, o güne mahsus şeylerini, onlar gibi kullanmak, bunları kafire hediye götürmek küfür olur. Kalbine, küfre sebeb olan şeyler gelen kimse, bunları söylemezse, imanının kuvvetine alamet olur. Küfüre sebeb olan şeyi kullanan kimseye kafir denmez. Müslüman bir kimsenin bir işinde veya sözünde, doksan dokuz küfür ihtimali ve bir de iman ihtimali olsa, bu kimseye kafir denilmez. Müslümana hüsnü zan etmek lazımdır. Müslüman hiçbir günahı küçük görmemelidir. Bir kimse küçük günah işlese, buna “Tövbe et.” denildikte, “Tövbe edecek bir şey yapmadım ki.” dese, yahut “Niçin tövbe edeyim?” dese, küfür olur. Bir mümini öldüren veya öldürülmesini emreden kimseye “İyi yaptın.” diyen kafir olur. Mevki sahibi bir Müslüman aksırınca, buna “yerhamükallah” diyen kimseye, “Büyüklere karşı böyle söylenmez.” demek küfür olur. Allah’ın rahmetinden ümidini kesmek küfürdür. Leş, domuz, şarap gibi kendileri haram olan şeylere helal demek küfür olur. Kesin olarak bilinen bütün günahlara helal demek de, küfür olur. Ezan, cami, fıkıh, kitapları gibi İslamiyetin kıymet verdiği şeyleri aşağılamak küfür olur. Abdestsiz olduğunu bildiği halde, namaz kılmak, bildiği halde kıbleden başka tarafa kılmak küfür olur. Bir kimseyi kötülemek için kafir demek küfür olmaz. Kafir olmasını isteyerek söylemek küfür olur. Günah işlemek küfür olmaz. Günah olduğuna ehemmiyet verilmezse küfür olur. İbadet yapmanın ve günahtan sakınmanın lazım olduğuna inanmamak küfür olur. Cahile; “Îman nedir? İslam nedir?” diye sorulmamalı. Bunların cevapları söylenip, böyle midir, demelidir.

Küfre sebeb olan sözler ve hareketler çoktur. Bunlar görülünce hemen kafir dememelidir. Küfrü irade etdiği, dilediği açıkça anlaşılmadıkça suizan etmemelidir. Müslüman küfürden çok korkmalı, az konuşmalıdır. Hadis-i şerifte; “Hep hayırlı, faydalı konuşunuz. Yahut susunuz!” buyruldu. İslamiyete uygun olmayan sözlerden ve hareketlerden sakınmalıdır. Ciddi olmalı, latifeci, oyuncu olmamalıdır. Akla, insanlığa uygun olmayan şeyler yapmamalıdır. Kendisini küfürden muhafaza etmesi için, Allahü tealaya çok dua etmelidir. Hadis-i şerifte; “Şirkten sakınınız. Şirk, karıncanın ayak sesinden daha gizlidir.” buyruldu. Şirk, küfür demektir. Bu kadar gizli şeyden korunmak nasıl olur denildikte, “Allahümme inna ne’uzü bike en-nüşrike-bike şey’en na’lemühu ve nestağfirüke lima la-na’lemühu) duasını okuyunuz.” buyurdu. Bu duayı sabah ve akşam çok okumalıdır.

Îmana gelmek çok kolaydır. Mahluklardaki hesaba, nizama, düzene bakmak ve bunlardaki incelikleri düşünmek, herkese vaciptir. Atomdan güneşe kadar bütün varlıklardaki düzen, birbirlerine bağlılıkları, bunların kendiliklerinden tesadüfen var olmadıklarını, bilgili, hikmetli ve sonsuz kuvvetli bir varlık tarafından yaratıldıklarını açıkça göstermektedir. Aklı başında olan bir kimse, liselerde ve üniversitede, astronomi, fen, biyoloji ve tıp bilgilerini öğrenince, bu varlıkların bir yaratıcısı bulunduğunu ve her türlü ayıptan uzak olduğunu ve Muhammed aleyhisselamın O’nun peygamberi olduğunu ve bildirdiklerinin hepsinin ondan geldiğini hemen anlar. Bu yaratana hemen inanır. Kafirlerin, yani kafir olarak ölenlerin sonsuz Cehennemde kalacaklarını, müminlerin de sonsuz olarak Cennet nimetleri içinde yaşıyacaklarını öğrenince seve seve Müslüman olur. Müslüman da imansız olmaktan çok korkar. Küfür olabilecek, inanç, söz ve işlerden çok sakınır. Son nefese kadar hep iman sahibi olmaya dua eder.

2-)KÜFÜR



Örtmek veya şükrünü yerine getirmeyerek erişilen nimeti örtmek, nankörlük etmek. Bundan dolayı arapçada karanlığı ile her şeyi örttüğü için geceye kafir (örten) denmiştir. Terim olarak küfür, imanın zıddı yani imansızlıktır. Başka bir deyişle Allah'ın varlığını ve birliğini, peygamberliği, Hz. Muhammed'in Allah katından getirdiği kesin olarak belli olan şeyleri inkar etmektir. İslam dininde inanılması gereken şeylere inanmayan kimseye de gerçeği örttüğü için kafir denir. Küfür için iman edilecek şeylerin tümüne inanmamak şart değildir. Bunlardan birine veya bir kısmına inanmamak da küfürdür.

Küfür kalben olduğu gibi söz ve davranışla da olabilir. Her hangi bir zorunluluk olmadığı halde diliyle insanı küfre götürecek bir söz söyleyen, inanılması gereken şeyleri küçümseyen onlarla alay eden yahut imanla bağdaşmayan işleri yapanlar da kafir olur. Ancak ölüm tehdidi karşısında bulunan bir kimse gönlü imanla dolu olduğu halde canını kurtarmak için istemeyerek küfrü gerektiren bir söz söylerse dinden çıkmış olmaz (Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, İstanbul 1960, c.1, s. 207-208; Asım Efendi Kamus Tercümesi, c.2, s. 662).

İslam'ı terketmeye zorlananlar için tanınan ruhsat hakkında Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyurulur: "Allah'a imandan sonra, kalbi iman ile sabit ve mutmain iken küfre zorlananlar müstesna olmak üzere, kim ki Allah'ı tanımaz ve fakat göğsünü küfre açarsa, mutlaka onların üstüne Allah'tan bir gazap vardır. Onlar için çok büyük azap da vardır" (en-Nahl, 16/106). Bu ayetin iniş sebebi şudur: Mekke'de Kureyş müşrikleri, ashab-ı kiramdan Ammar'ı, babası Yasir'i ve annesi Sümeyye (r.anhüm)'ü İslam'dan vazgeçirmeye zorluyorlardı. Onlar bunu kabul etmedikleri için, Sümeyye'yi iki deve arasına bağlayıp ayrı ayrı yönlere çekerek parçaladılar. Yasir (r.a)'ı da çeşitli işkencelerle şehid ettiler. İşte İslam'ın ilk şehidleri bunlardır. Ammar, müşrikler tarafından kuyuya atıldı. Tam boğulacağı sırada onlara rıza göstermeye mecbur kaldı. Ve hayatını kurtardı. Birisi gelip, Hz. Peygamber'e Ammar'ın dinden döndüğünü söyleyince, Rasulüllah (s.a.s): "Hayır, Ammar tepeden tırnağa imandır. İman onun etine ve kemiğine işlemiştir" diye buyurdu. Bu arada Ammar, ağlıya ağlıya çıkageldi. Hz. Peygamber onun gözyaşlarını silerek: "Üzülme, yine seni zorlarlarsa dilinle onlara uymuş görün" buyurdu (İbn Kesir, Tefsiru'l-Kur'ani'l Azim, İstanbul 1985, IV, 524 vd.; Elmalılı Hamdi Yazır, a.g.e., İstanbul 1936, IV, 3130, 3131).

İnsan yeryüzünde, yaratıcını tanımak, bilmek ve O'na kulluk etmek üzere yaratıldığı için, bu amaçtan uzaklaşarak, imandan mahrum olması ve küfür bataklığına düşmesi kendisi için bir şansızlıktır. Ölüm sırasında, kabir ve ahiret hayatında kendisi bakımından acı gerçeklerle karşılaşınca ikinci defa yeryüzüne çıkarılıp sınava tabi tutulmayı isteyecekse de, kendisine dünya yaşamı bir defaya mahsus olmak üzere verildiği için, bu isteği reddedilecektir (Ayrıntı için bk. "İman", "İnkar" ve "Kafir" maddeleri).

Hamdi YUSUFOĞLU

3-)

Örtmek veya şükrünü yerine getirmeyerek erişilen nimeti örtmek, nankörlük etmek. Bundan dolayı arapçada karanlığı ile her şeyi örttüğü için geceye kafir (örten) denmiştir. Terim olarak küfür, imanın zıddı yani imansızlıktır. Başka bir deyişle Allah'ın varlığını ve birliğini, peygamberliği, Hz. Muhammed'in Allah katından getirdiği kesin olarak belli olan şeyleri inkar etmektir. Islam dininde inanılması gereken şeylere inanmayan kimseye de gerçeği örttüğü için kafir denir. Küfür için iman edilecek şeylerin tümüne inanmamak şart değildir. Bunlardan birine veya bir kısmına inanmamak da küfürdür.

Küfür kalben olduğu gibi söz ve davranışla da olabilir. Her hangi bir zorunluluk olmadığı halde diliyle insanı küfre götürecek bir söz söyleyen, inanılması gereken şeyleri küçümşeyen onlarla alay eden yahut imanla bağdaşmayan işleri yapanlar da kafir olur. Ancak ölüm tehdidi karşısında bulunan bir kimse gönlü imanla dolu olduğu halde canını kurtarmak için istemeyerek küfrü gerektiren bir söz söylerse dinden çıkmış olmaz (Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, Istanbul 1960, c.1, s. 207-208; Asım Efendi Kamus Tercümesi, c.2, s. 662).

Islam'ı terketmeye zorlananlar için tanınan ruhsat hakkında Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyurulur: "Allah'a imandan sonra, kalbi iman ile sabit ve mutmain iken küfre zorlananlar müstesna olmak üzere, kim ki Allah'ı tanımaz ve fakat göğsünü küfre açarsa, mutlaka onların üstüne Allah'tan bir gazap vardır. Onlar için çok büyük azap da vardır" (en-Nahl, 16/106). Bu ayetin iniş sebebi şudur: Mekke'de Kureyş müşrikleri, ashab-ı kiramdan Ammar'ı, babası Yasir'i ve annesi Sümeyye (r.anhüm)'ü Islam'dan vazgeçirmeye zorluyorlardı. Onlar bunu kabul etmedikleri için, Sümeyye'yi iki deve arasına bağlayıp ayrı ayrı yönlere çekerek parçaladılar. Yasir (r.a)'ı da çeşitli işkencelerle şehid ettiler. Işte İslam'ın ilk şehidleri bunlardır. Ammar, müşrikler tarafından kuyuya atıldı. Tam boğulacağı sırada onlara rıza göstermeye mecbur kaldı. Ve hayatını kurtardı. Birisi gelip, Hz. Peygamber'e Ammar'ın dinden döndüğünü söyleyince, Rasulüllah (s.a.s): "Hayır, Ammar tepeden tırnağa imandır. Iman onun etine ve kemiğine işlemiştir" diye buyurdu. Bu arada Ammar, ağlıya ağlıya çıkageldi. Hz. Peygamber onun gözyaşlarını silerek: "Üzülme, yine seni zorlarlarsa dilinle onlara uymuş görün" buyurdu (Ibn Kesir, Tefsiru'l-Kur'anı'l Azim, Istanbul 1985, IV, 524 vd.; Elmalılı Hamdi Yazır, a.g.e., Istanbul 1936, IV, 3130, 3131).

Insan yeryüzünde, yaratıcını tanımak, bilmek ve O'na kulluk etmek üzere yaratıldığı için, bu amaçtan uzaklaşarak, imandan mahrum olması ve küfür bataklığına düşmesi kendisi için bir şansızlıktır. Ölüm sırasında, kabır ve ahiret hayatında kendisi bakımından acı gerçeklerle karşılaşınca ikinci defa yeryüzüne çıkarılıp sınava tabi tutulmayı isteyecekse de, kendisine dünya yaşamı bir defaya mahsus olmak üzere verildiği için, bu isteği reddedilecektir (Ayrıntı için bk. "Iman", "Inkar" ve "Kafir" maddeleri).

4-)Sövme, sövmek için söylenen söz, sövgü
Örnek:Neydi o kaba saba konuşmalar, o çirkin küfürler! A. İlhan

5-)Tanrı'nın varlığı ve birliği gibi dinin temellerinden sayılan inançları inkar etme ve bu yolda söylenen söz.

6-)Olumlu işleri kötü gösterme, varlıkları inkar etme

Bu bilgi faydalı oldu mu ?