Seramik Nedir

Seramik Nedir ? Seramik Ne demek ?

1-)Alm. Keramik (f), Fr. Ceramique, İng. Ceramic. Genellikle kil minerallerinden yapılan, plastik hamurun şekil verilip, pişirilmesiyle elde edilen çanak çömlek gibi kaplar, testiler; tuğla ve kiremit gibi düşük sıcaklıkta yumuşak pişirilmiş toprak eşya ve yüksek sıcaklıkta sert pişirilmiş olan porselen eşyanın tamamı. (Bkz. Tuğla, Kiremit)

İnsanlar çok eski çağlardan beri pişirilmiş toprak kapların, çeşitli tesirlere daha dayanıklı olduklarını biliyorlardı. Çünkü ilk insan hazret-i Âdem’e birçok ilimler öğretildiği gibi, seramik sanatı da öğretildi (Bkz. Âdem Aleyhisselam). Tarihçiler pişirilmiş kil eşyalardan insanların zaman içindeki hareket ve medeniyetlerini belirlemek için faydalanmaktadırlar.

Neolitik devrin en eski belli başlı seramik merkezleri Anadolu, Mısır ve Mezopotamya’dır. Genellikle en eski seramik malzemeler, bu bölgelerdeki kazılarda elde edilmiştir. Yunanistan’a seramik bu bölgelerden gitmiştir. Ele geçirilebilen seramiklerin en eskisi M.Ö. 7000 yılına ait olup, Filistin’dekiYeriko, Anadolu’daki Hacılar köylerinde ve Yakındoğu’da bulundu. Filistin seramiğiyle Hacılar (Burdur yakınında) seramiği arasında süs farkı vardır.

Selçuklu öncesi Türk seramik sanatı: Kolay kırılabilen seramik daima hareket eden göçebelerin değil, aksine yerleşik toplumların sanatıdır. Bugün Türkistan Aşkaabat’ta yapılan kazılarda, M.Ö. 3000-2000 yıllarına ait seramik şekiller ele geçirilmiştir. Bu formların sulandırılmış kille üzerinin kaplandığı görülmektedir. Kansu’nun kuzeyinde Uygur Türklerinin ataları sayılan, Çinli tarihçilerin Ting-Sing diye isimlendirdikleri Türk boyları da engobe üzeri sigrafitto veya kalıpla damgalı seramikler yapmaktaydı. Bu bölgede ocak ile çömlek işlerini birleştiren üç ayaklı seramik şekilleri yaygındı. Çinliler buna ting ve sing ismini verirken Türkler kuzec ismini veriyorlardı. Bu devirde feldispat ve kurşun karışımından yapılan beyaz ve yeşil renkli sırlar kullanılmıştır.

Milat sıralarında Hun Türkleri, DoğuAsya’da Çin’e komşu olarak yaşamaktaydılar. Doğu Hun İmparatorluğunu ortadan kaldırarak ticarete başlayan Çin tüccarları, Çin seramiklerini de Türklerin bulunduğu İç Asya’daki yerleşim merkezlerine, yavaş yavaş tanıtmaya başladılar. Oğuz Türklerinde çanak kelimesi topraktan yapılan bütün üretim biçimine verilen isimdi. Çömlekçi tornasını çevirmeye ayak evürmek sıralayana da ayakçı ismini veriyorlardı. Kuzey Doğu Türkistan’daki Kaşgar şehri, Budist devrinden itibaren seramik ve keramik sanatına sahne olmuştur. Sırlı ve renkli sırlı(yeşil) testi, ibrik, çanak gibi biçimler yanında maskeler ve duvar kaplamaları yapılmıştır.

Hakani devri seramiklerinde kırmızı ve beyaz kil, hamur olarak kullanılıyordu. Aynı renk killerin inceltilmesiyle astar hazırlanıyor, astar ve boyanın renklendirilmesi için, demir ve mangan oksitleri kullanılıyordu. Hakani devri mimari süslemesinde yenilikse, Arap harfleriyle kitabelerin yazılmış olmasıdır. Hakani Türklerinin İslam seramik sanatına diğer bir katkısı, sırlı mozaik ve seramik kaplamayı mimari yüzeylerde de kullanmış olmasıdır. Bu devir seramikleri Kara Hitaylar ve SelçuklularlaMoğolların saldırısı sonucu önemini kaybetmiştir.

İslam seramiğinin asıl gelişimi 9. yüzyılda, Samarra şehrinde ortaya çıkar (883-838). Abbasi halifeleri yüksek bir sanat devrine sahip olmakla beraber, bu merkezde yürütülen seramik faaliyetlerini zaman zaman desteklemişlerdir. Samarra’da ilk defa perdah tekniğinde İslam seramikleri ortaya konmuştur.

Türk seramikleri içinde ayrı bir dönem, Karluk seramiklerinde görülür. M.S. 9 ve 10. yüzyıllarda hayvan uslubu Karluk seramiklerinde geniş bir yer tutar. Bu bölge sonradan Samanoğulları etkisiyleİslami dekoru sevmiştir. TürklerOrta Asya’dan Semerkant’a yaklaşmışlardır. İslam seramik sanat tarihinde 12. yüzyıl dönüm noktasıdır. Selçuklu öncesi bilinen seramik teknikleri ve süslemeler 10 ve 13. yüzyıllarda Selçuklu seramikçileri tarafından daha da zenginleştirilmiş, perdah tekniği yanında çok renkli sıraltı ve sırüstü seramik teknikleriyle yeni şekiller ortaya konmuştur. Selçuklularla başlayan ve merkez olarak belirtilen seramik üretim grupları, Anadolu Selçukluları ile Anadolu’ya girmiş, böylelikle Osmanlılar sonuna kadar, Anadolu’da seramik merkezlerini muhafaza etmiştir.

Anadolu Selçuklu seramik sanatı: Anadolu öncesi Türk sanatı ve İslam sanatlarında, seramik oldukça yaygındır. İslam devletlerinde Abbasiler, Samanoğulları, Karahanlılar, Fatımiler, İran Selçuklu seramikleriyleAnadolu’nun kendine has seramikleri arasında benzerlikler görülür. Erken İslam seramik sanatının birçok çeşit ve kalitede ürünlerini sunan Büyük Selçuklulardan firuze yeşili, kobalt mavisi, kahverengi ve renksiz transparenk sırlar en bol ve basit örnekleri teşkil eder. Anadolu Selçuklu seramik çeşitleri arasında İslam seramik sanatının geleneksel sırsız kırmızı hamurlu gevşek hamur yapısında vazo, sürahi, kase, ayaklı kab ve küp gibi şekiller yapılmıştır.

Anadolu Selçuklularında bol kullanılan Lüster tekniği, günlük seramikler üzerinde hiç kullanılmamıştır. Anadolu’da Selçuklu devri çinilerinin en bol örneklerinin görüldüğü yer başşehir Konya’dır. Bu devir seramiklerinden yüzde 85-90 kuars, yüzde 3-5 alüminyumoksit, yüzde 2-5 kireç, yüzde 2-5 alkali bulunur. Bu sebeple diğer seramiklerden kolayca ayrılır.

Anadolu Selçuklu mimarisinde seramik; cami, mescit, medrese, türbe ve saraylarda görülür. Bunun yanı sıra minarelerde de kullanılan Selçuklu seramiği, sırsız tuğlalardan meydana getirilen düz desenli örneklerin arasında tek renk sırlı tuğla dekarasyon, nadiren seramik kaplama olarak kullanılmıştır. Sırlı tuğla, mozaik çoğunlukla mimarilerin kufi yazı bordürlerinde bulunur. Bu tuğlalarda kullanılan renkler mangan moru, firuz yeşili ve kobalt mavisidir.

Osmanlı devrinde seramikçilik: Osmanlı devri seramikçiliği, Selçuklu ve Beylikler devriyle kıyaslama yapıldığında çok çeşitli, bol ve kaliteli seramikler şaşırtıcı örnekler sunar. Osmanlı devrinin en parlak örnekleri, 15 ve 16. yüzyıllarda görülmektedir. Mavi-beyaz diye isimlendirilen bu seramiklerin merkezi İznik ve Kütahya’dır. Bunlar; sert ve pürüzsüz hamurları, mavi-beyaz renkleri, ustalıklı desenleriyle üstün seramiklerdir.

Sert ve kaliteli, şeffaf sır altında mavi tonları ile işlenen desenlerde, Çin tesirli şakayıklar krizantemler, arabeskler, bulutlar, pul, stilize ejder hatta çintemani (üç top) motifleri hakimdir. Bunların yanısıra lale, karanfil, bahar dalları gibi çeşitli çiçekler, asma dalları, kuş, geyik, tavşan, balık, hayvan mücadele sahneleri, nesih ve kufi yazılar, daha önce görülmeyen zenginlikte ve incelikte bir desen programı sunarak, 16. yüzyılda gelişen sıraltı seramiklere öncü olurlar. Erken örneklerde mavi tonları koyudur, sonradan daha açık ve tatlı maviye döner, biraz firuze de kullanılır. Bazan desenlerde mavi zemin üzerinde beyazlar yer alır. Lale, karanfil, sümbül, çiçek demeti kompozisyonlarının işlendiği örneklerde mavi tonları arasında firuzenin de yer alışı dikkati çeker. Çini sahasında çok az mavi-beyaz tanınırken, seramiklerde daha önce hiçbir yerde görülmeyen yeni şekiller ve çeşitli malzemeler dikkati çeker.

Kenarlı tabaklar, çukur kaseler, vazolar, ibrikler, maşrapalar, sürahiler ve özellikle Anadolu’da ilk cami kandilleri görülür.

Selçuklular zamanında seramik merkezi olan Konya, Osmanlılar zamanında bu işi İznik’e devretmiştir. İznik 17. yüzyılda bunu Kütahya’ya devretmiştir. Günümüzde de bu ağır vazifeyi Kütahya hala devam ettirmektedir. Selçuklular zamanında kurulan seramik merkezleri, Osmanlılar zamanında da çalışmaya devam etmiştir. Fakat bunlar sıraltı tekniğiyle çalışmamış, seramik üretimini ellerinde bulundurmuşlardır. Bunlardan bazıları Konya, Akşehir, Sivas ve Kayseri’dir.

Seramik malzemelerin genel özellikleri: Seramikler malzeme ilminde, kısaca, metal ve ametal elementlerden meydana gelen bileşikler olarak tarif edilir. Çimento betonları, taşlar, camlar, tuğla izolatörler, bütün metal oksitleri seramik malzemelere örnek olarak verilebilir.

Seramiklerde kuvvetli iyonik ve kovelent bağlar yaygındır. Yapılarında serbest elektronlar bulunmaz. Bu sebeple sert, kırılgan, fakat yüksek sıcaklığa metal ve polimerlere göre daha dayanıklıdırlar. Isıl ve elektriki yalıtkandırlar. Birçok cinsleri özellikle ince tabakaları yarı saydam veya saydamdır. Yüksek sıcaklıklarda elektriği az da olsa iletirler.

Birçok seramik malzemede kristal yapı görülür. Kristallerin dış görünüşü, mesela sofra tuzunda (NaCl) olduğu gibi kristal yapıyı yansıtır. Yüksek sıcaklıklara dayanıklı refrakter malzeme olarak kullanılan MgO, mekanik zorlama altında, metal kristallerinde olduğu gibi kayma düzlemleri boyunca, kalıcı kayma, şekil değiştirmesi yapar. Mika ise dilinim doğrultuları boyunca ince, çoğu defa saydam tabakalara ayrılır. Amyant veya asbest çizgisel kristal yapıya, mika ise iki boyutlu kristal yapıya sahiptir. Kristal yapının üç doğrultuda uzay ağı meydana getirdiği hallerde ise, mekanik mukavemet ve ısıl kararlılık genellikle daha yüksektir.

Bazı bileşikler yüksek sıcaklıkta düzensiz yapıya sahiptir. Sıvı halden hızla soğutuldukları zaman bu amorf yapılarını korurlar. Bunlara aşırı soğumuş sıvılar olarak da bakılabilir. Oda sıcaklığında uzun süre amorf yapılarını koruyan bu cins bileşiklere, genel olarak cam denir. TiC, BN ve ZrN gibi refrakter malzeme olarak kullanılan bazı karbürlerde ve nitrürlerde ise, metalsi elementlerin bulunması sonucu, kovalent ve metalik bağlar hakimdir. Yüksek frekanslı elektrik alan uygulamalarında kullanılan seramik manyetik malzemeler, yalıtkan olmaları sebebiyle, metalik olan manyetik malzemelerden üstündürler. Bunlara örnek olarak Ni8Fe16, Fe3O4 ve Li4Fe20O32 verilebilir.

Seramikler sıcaklığa dayanıklı ve iyi yalıtkan olmaları sebebiyle MgO-Al2O3-SiO3 bileşiminde, motorların bujilerinde ve enerji hatlarındaki izolatörlerde kullanılırlar. Özgül dirençleri 1013-1020 ohm cm arasında değişir.

Seramik yarı iletkenler, seramik bileşiklere, çok valanslı geçiş elementleri ilave edilerek veya iyon çifti eksikliği veya iyon fazlalığı meydana getirilerek elde edilir.

Bazı seramik kristallerde ise simetri merkezi bulunmaması sebebiyle, kristaller elektriki polariteye sahip olur. Örnek olarak BaTiO3 kristalinde Curie sıcaklığı (120°C) altındaki sıcaklıklarda, birim hücre içindeki Ti4+ iyonu ve O2- iyonları ters yönde olmak üzere, köşelerdeki Ba2+ iyonlarına göre yer değiştirir. Bu yer değiştirme sonucu + ve - yük merkezleri çakışmaz. Bu tür kristaller elektriki alan tesiri altında boyutlarını değiştirirler. Boyutlarda değişiklik meydana getirecek bir mekanik etki altında ise elektriki gerilim doğar. Bu tür seramiklere piezoelektrik seramikler adı verilir. Ba ve Pb zirkonat ve titanatları ve bunların karışımlarıyle kuvartz bu özelliğe sahiptir. Kuvartz kristallerinin bu özelliğinden faydalanılarak, hassas zaman ölçen saatler yapılabilmektedir. Baryum titanat ve kurşun zirkonat kristalleriyse basınç ölçme cihazlarında, ses kayıt ve dinleme cihazlarında, yüksek frekanslı ses üreteçleri veya ultrason aletlerinde kullanılırlar.

Seramik mamüllerin sınıflandırılması: Dünyada istihsal edilen seramikleri iki gruba ayırmak mümkündür:

1. Geleneksel seramik: Bu gruba kil, çimento ve cam gibi (silikat sanayii) mamülleri girmektedir.

2. Yeni seramikler: Bunlar, tek kristaller, sentetik kristaller, ferroelektrikler (BaTiO3), sermetler, püroksitler (Al2O3, ZrO2,BeO gibi) ve nükleer (UO2) malzeme mamülleridir. Ayrıca mamüllerin fiziki, kimyevi ve etnolojik özellikleri gözönüne alınarak bir sınıflandırma da yapılabilir. Buna göre seramikler, kaba seramikler ve pekişmiş seramikler şeklinde ikiye ayrılır.

Seramikleri iş kolu şeklinde de sınıflandırmak mümkündür:

1. Porselen: Kaolen, kuvartz, feldspat ve beyazpişen kil harmanından imal edilen, sıvıları geçirmeyen, yarı saydam, genel olarak beyaz renkte, vitralaşmış seramik mamüllere denir. Seramik tarihçesi tahlil edildiğinde, birbirinden bağımsız ve farklı olarak gelişmiş iki ayrı seramik bölgesi görülür. Birincisi Güneydoğu Asya’da, 8 ve 13. asırlarda gelişmiş Pers Çinisi adı verilen yumuşak (düşük derecede pişmiş) seramik olup, Kuzey Afrika’dan İberik Yarımadasına oradan da İtalya ve Avrupa’ya yayılmıştır.

Pers Çinisi adı verilen bu yumuşak pişmiş seramik, Avrupa seramiğinin temelini teşkil etmiştir. Diğeri, sert (yüksek derecede pişmiş) seramik olup, Tang ve Sung (8 ve 13. asır) devirlerinde Çin’de gelişmiş, oradan Japonya’ya ve daha sonra da, Avrupa’ya geçmiştir. Bu sert pişmiş seramik, Avrupa’da porselen adını almıştır. Hammadde olarak Çinliler Tun ve Petuntse adı verdikleri feldspat, kuvartz ve ince taneli mika ihtiva eden bir taş ile paingo, pai-tu veya ngo-tu adını verdikleri beyaz plastik bir toprak kullanmışlardır. Hamur istenilen plastikliğe erişebilmesi için, uzun bir süre dinlendirilmiştir. Bir raporda hamurun 10 sene bekletildiği ifade edilmektedir. Sır, değişen saydamlıkta birkaç tabaka olarak tatbik edilmiştir. Bu ise Çin porseleninin mat-parlak karekterini meydana getirmiştir.

Yumuşak Proselen: Beyaz veya fildişi renginde, saydam sırlı ve ince yapılı porselendir. Kaolin, plastik kil, kuvartz ve feldispattan yapılır. Çift pişirmeyle elde edilir. İlk bisküvi pişirimi 840-930°C’de olur. Sır pişirimiyse 1250-1325°C’de yapılır. Yumuşak porselenin bileşiminde % 35 kaolin, % 25 kuartz ve % 40 feldispat bulunur. Nisbeten düşük sıcaklıkta pişirilen yumuşak porselen kolaylıkla süslenebilir.

Sert porselen: Yüksek mukavemetli, sert, saydam, beyaz ve tam manasıyla pekişmiş bir porselendir. Bisküvi pişirimi 800-900°C’de, sır pişirimi 1400-1450°C’de yapılır. Saf kuvartz (% 25), feldispat (% 25) ve yüksek kalite yıkanmış kaolinden (% 50) imal edilir. Ünlü Çin, Japon ve Fransız porselenleri sert porselen türündendir. İlkel maddeler su altında çok ince toz haline getirilir. Bu suretle elde edilen akıcı ve homogen hamur kısmen kurutulduktan sonra, olgunlaşmaya bırakılır ve nihayet ya tornada, yahut da kalıplama suretiyle şekillendirilir. Bu son şıkta, su ile karıştırılan hamur, gözenekli kilden yapılmış bir kalıba sokulur ve suyun bir kısmı emilerek, geriye kalan çamur kalıbın şeklini alır. Bu kısım, kurutulduktan sonra çıkarılır ve pişirilir. Bu ham ürün henüz gözenekli olduğundan, feldispat sütüne daldırıldıktan sonra, 1450°C’de pişirilmek suretiyle sırlanır. Ürünün dekorasyonu ya ikinci pişirmeden evvel, yani 1450°’ye dayanan kobalt, krom, titan oksitleriyle veya ikinci pişirmeden sonra, mesela 800°C’de ısıtılan diğer bazı renklerle sağlanır.

Bugün porselen kelimesi çok geniş bir yapı sınıfını içine almaktadır. Porselenin, mukavemet, ısıya mukavemet (refrakterlik), elektriki izolasyon gibi teknik özellikleri anlaşıldıktan sonra, bu özellikleri geliştirilmiş, kimyevi, endüstriyel, elektriki ve mutfak eşyası gayeleriyle kullanılan özel yapılar meydana getirilmiştir. Bu bakımdan bugün porselen imalatında esas gaye gözönüne alınıp, parlaklık, beyazlık ve yarısaydamlık gibi özellikler ihmal edilebilmektedir.

2. Ateş kili mamülleri: Bünyesi kaolin, refrakter (ateşe dayanıklı) killer, kum, kaset kırıkları ve hızar tozundan meydana gelmiştir. Sırlanmış mamüller 1260-1300°C’de pişirilir. Bunlar yüksek mukavemetli, renkli ve gözeneklidir.

3. Isıya dayanıklı malzemeler: Tuğla ve harç gibi yapılar olup, yüksek ısıya dayanıklıdırlar. Çok çeşitli renklerde olan mamüller, ısıya mukavim hammaddeler ve kimyevi maddelerin şekillendirilmesi ve bilahare 1580-2000°C’de pişirilmesiyle elde edilirler.

4. İnşaat malzemeleri: Tuğla ve kiremit mamülleridir. Tabii killerin doğrudan şekillendirilip, 900-1100°C de pişirilmesiyle elde edilirler.

5. Beyaz fayans: Bunlar sırlı, gözenekli ve beyaz yapıda olup, bisküvi pişirmesi 1250-1280°C’de, sır pişirmesiyse 1040-1160°C’de yapılır.

6. Renkli fayans: Sırlı veya sırsız renkli ve gözenekli mamüllerdir. Kil şekillendikten sonra, 1190°C’de pişirilir.

7. Sert çini: Açık renkli, sırlı, su geçirmeyen opak, pekişmiş ve konkoidal bir kırılma yüzeyi özelliklerine sahiptir. Bu malzeme refrakter kil, porselen kırığı ve şemot ihtiva eder. 1160°C’de pişirilir.

8. Yarı pekişmiş çini: Beyaz fayansın Amerika’da kullanılan tipidir. Beyaz fayanstan daha mukavemetli ve su emmesi daha azdır.

9. Yarı pekişmiş porselen: Tek pişirimle elde edilen mamüldür. Az saydamdır. Su emmesi % 0,3-4’tür.

10. Pekişmiş çini: Beyaz renkte ve opak olup, su emmesi % 0,1’dir.

11. Kemik çinisi: Beyaz veya fildişi renginde son derece saydamdır. İlk defa 1794’te imal edildi. Sır altı renklerin uygulanmasına elverişlidir. Bu malzeme % 50 kemik külü, % 25 kaolin ve % 25 pegmatit ihtiva eder. Yumuşak porselen grubuna girer.

12. Tek bileşimli seramikler: Çok özel şartlarda kullanılmak maksadıyla imal edilirler. Saf oksitlerden veya nitrürlerden imal edilir.

Yüksek teknoloji seramikleri: Bugün mutfak malzemelerinden temizlik malzemelerine kadar birçok kullanım alanı olan ve dünya çapında pazarlanabilen seramikler artık yüksek teknolojik alanlarda da kullanılmaktadır. Fevkalade fiziksel, mekanik ve elektronik özellikleri olan ve “İleri Teknoloji Seramikleri”, “Mühendislik Seramikleri”, “İnce Seramikler”, “Yapısal Seramikler” olarak da adlandırılan bu seramikler artık kimya, petro-kimya, uzay-havacılık, makina, metal kesme ve işletme, otomotiv, silah, tekstil, elektrik-elektronik, optik, elektro-optik, tıp ve bilgisayar alanlarında yaygın olarak kullanılmaktadır.

Bugün otomobillerde benzin veriminin kontrolü için seramik sensörler kullanılmaktadır. Son model arabalar gittikçe artan miktarlarda seramik parça ve aksamlara sahip daha hafif ve motor verimi daha yüksek araçlardır. Bu araçlarda otomobil eksozundan çıkan ve hava kirliliğine sebep olan gazler “katalitik konverter” adıyla bilinen seramik taşıyıcılarla temizlenmektedir.Türbin motorlarında, diş dolgularında, bilgisayarlarda, kurşun geçirmez zırhlarda, biyo-malzeme üretiminde yüksek teknoloji seramikleri yaygın olarak kullanılmaktadır. Gelecek teknolojinin en önemli unsurlarından biri olacak olan “yüksek teknoloji seramikleri” geniş çapta üretime dönük bir endüstri kolu olarak birçok ülkenin gündeminde bulunacaktır.


2-)Yüksek ısıda pişirilmiş toprak, fayans, porselen yapımıyla ilgili olan.


3-)Yüksek ısıda pişirilmiş topraktan yapılan vazo, çanak, çömlek vb. nesne.


4-)Sert, saglam ve hafif çok önemli mühendislik malzemesi olan sıkışma ve sinterleme gibi metal tozlarına uygulanan işlemle şekil verilebilen bir karışım. Seramik karışımlarına örnek: silisyum nitrür, silisyum karbür, zirkonyum ve alumina verilebilir.


5-)Mühendislik ve endüstride kolay işlenemeyen malzemeler; cam, çimento, emaye, aşındırıcı madde çanak çömlek ve çin porseleni imalinde çok kullanılan yüksek sıcakta şekil verilebilen genellikle oksit, bozit veya karbit içeren inorganik malzemeler.


Bu bilgi faydalı oldu mu ?

 


Dil
Anlamı
İngilizcesi İngilizce
Ceramic.
İngilizcesi İngilizce
Ceramics.
İngilizcesi İngilizce
C.
İngilizcesi İngilizce
Made of ceramic.
İngilizcesi İngilizce
Ceramic objects.
İngilizcesi İngilizce
Tile.

  • Seramik ile ilgili cümle istiyorum
  • Seramik mesala el işi yani porselen gibş
  • Seramik mesala el işi yani porselen gibi
  • Atina’da Osmanlı döneminden kalma, Seramik müzesi olarak kullanılan Mustafa Ağa Camisi ve Fethiye Camisi var.
  • Çalışmalar sırasında yapıyı keşfeden arkeologlar, bulgunun Seramik dönem öncesi olan MÖ 3500-1800 yıllarındaki toplumların benzer özelliklere sahip olduklarını gösterdiğini belirtiyor.

Sizde içinde Seramik kelimesi geçen bir şeyler paylaşın !

Seramik kelimesi anlamı 233 defa okunmuştur. [240123] Seramik kelime anlamı, Seramik nedir, Seramik ne demek, Seramik sözlük anlamı

Paylaş