Waterloo Muharebesi Nedir

1-)Birinci Napolyon’un son savaşı. Napolyon’un Rusya faciası arkasından müttefiklere yenilmesi, tahttan feragat etmesine sebep olmuştu. Elbe Adasında ikamete mecbur edilen Birinci Napolyon, burada yüz gün kaldıktan sonra kaçmayı başarmıştı. 20 Mart 1815’te Paris’e vararak imparatorluk görevine yeniden başlamıştı. Ancak müttefik Avrupa devletleri, Napolyon’un İmparatorluğunu kabul etmeyerek aralarında anlaştılar. Buna göre; teşkil edilen müttefik orduya İngiltere, Prusya, Avusturya ve Rusya, Napolyon imparatorluktan uzaklaşıncaya kadar 150.000 kişilik kuvvet vereceklerdi. Bir müddet sonra toplam kuvveti 800.000’e çıkarmayı ve Paris’e doğru harekete geçmeyi kararlaştırdılar.

Napolyon, Avusturya ve Rus kuvvetlerinin gelmesinin zaman alacağından müttefiklerin toparlanmasına fırsat vermeden hareketi başlatmayı planladı. Fransız ordusu, 120.000 asker ve 570 top ile 15 Haziran 1815’te Belçika hududunu geçti. Napolyon, Blücher kumandasındaki Prusya kuvvetlerini, 16 Haziran 1815’te Ligny Muharebesinde yendi. Fakat, Prusya kuvvetlerini imha edemedi. Blücher, Waterloo yakınındaki Wawre’ye çekildi. Napolyon, Wellington kumandasındaki İngiliz kuvvetlerini yerinden sökemedi. Wellington, bölgenin keşfini yaptırdı. İngiliz kuvvetlerini Brüksel yolunun iki tarafına mevzii aldırdı. Wellington’un müdafaa stratejisi; “Tek er kalıncaya kadar burada bulunmanızı emrediyorum!” emri esasına dayanıyordu. İngiliz ve Prusya kuvvetlerinin mevcudu 220.000 asker ve 500 top kadardı. Müttefikler, Viyana Kongresinde alınan karara uygun kuvvet toplayamamışlardı. Bunda Napolyon’un ani hareketinin de payı vardı.

Waterloo Savaşı, 18 Haziran 1815 tarihinde öğleye doğru başladı. Sabah şiddetli bir yağmurun yağması, Napolyon’un taarruzunu geciktirdi. Ligny Savaşında yenilen Blücher de Prusya kuvvetlerini Waterloo’ya getirdi. Muharebe, karşılıklı taarruzla çok şiddetli geçip, her iki taraf da can siperane muharebe etti. Napolyon’un üst üste taarruzlarına ve taktiklerine, Wellington çok iyi müdafaada bulunup, karşı taarruzu da eksik etmedi. İngiliz kuvvetleri yorulunca, Prusyalı süvarilerin taarruzu muharebenin seyrini değiştirdi. Napolyon, emrindeki kuvvetleri, kanatlardaki kumandanların yardımına zamanında gönderemedi. Kanatlardaki Fransız kuvvetleri ilerlemişse de, takviye edilmediğinden, son hatları geçemedi. Prusyalıların taze kuvvetlerle taarruzunun neticesinde, Fransızlar geriye çekildi. Prusyalıların amansız takibi, Napolyon’un geri çekilmesini bozgunla neticelendirdi. Fransızlar çok kayıp verdi. Müttefikler, zafer kazanmalarına rağmen; muharebenin istikamet değiştirmesi hususunda Wellington’un söylediği; “Kaybedilen bir harpten sonraki en feci şey, kazanılmış bir muharebedir!” vecizesi, kayıplarının çokluğunu ve vaziyetlerinin fenalığını gösterir. Napolyon’un yenilmesine sebep; taarruzun gecikmesiyle planın tatbik edilmemesi, kumandanların zamanında emri yerine getirmemesi, değişen duruma uyulmaması, kumandanların yardım talebinin karşılanmaması, kendi zekasına güvenip akli hareket etmemesi ve Prusyalıların taze kuvvetlerle taarruza geçmesidir.

Waterloo Muharebesi; Fransızların yenilmesiyle neticelendiği gibi; Napolyon’un da sonunu getirdi. Napolyon’un Elbe’den kaçışından sonraki yüz günlük iktidarı hezimetle neticelendi. St. Helena Adasına götürüldü. Viyana Kongresi, 9 Temmuz 1815 tarihinde imzalanıp, Fransa’nın aleyhine olacak şekilde Avrupa kıtası ve sömürgeler büyük devletlerce paylaşıldı.

Bu bilgi faydalı oldu mu ?