İncil Nedir

1-)Alm. Neues, Testament, Fr. Evangile, İng. Evangelium, Bible. Allahü tealanın peygamberleri vasıtasıyla insanlara gönderdiği dört büyük kitaptan biri. Hazret-i Îsa’ya indirilmiş olup, Hıristiyanlık dininin kutsal kitabıdır. “İncil” kelimesi Süryanicedir. Lügatte “göz nuru” demektir. Hazret-i Îsa’ya inzal edilen (indirilen) hakiki İncil, hiç şüphesiz Allah kitabıdır. Fakat bugün, bu hakiki İncil mevcut değildir. Bugün Hıristiyanların elinde bulunan ve “Evangelium” veya “Bible” adını verdikleri Mukaddes kitapta, eski hakiki İncil’den kalmış pek az parça vardır. Esas İncil, İbrani dili ile idi. Bu kitap, sonraları Yunancaya, Latinceye, yanlış olarak çevrilmiş, zamanla içerisinde birçok parçalar eklenmiş, sık sık değiştirilmiş ve nihayet bugünkü bozulmuş ve karışık şeklini almıştır.

Kur’an-ı kerim; İncil’in, ilahi bir kitap olduğunu ve diğer ilahi kitaplarla beraber onun da aslına, iman etmenin lazım olduğunu haber vermektedir. Âl-i İmran suresi 84. ayetinde mealen; “De ki: Allah’a iman ettik. Bize indirilene (Kur’an-ı kerime), İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a ve oğullarına indirilenlere, Musa’ya, Îsa’ya ve peygamberlere, Rablerinden verilenlere de inandık.” buyrulmaktadır. Maide suresi 68. ve Tevbe suresinin 3. ayetleri de, ilahi kelam olmaları ve aynı esasları telkin etmeleri yönünden İncil’i, Kur’an-ı kerim ve Tevrat’la aynı derecede zikretmiştir. Ayrıca Allahü teala Kur’an-ı kerim’inde, hazret-i Îsa’ya gönderdiği İncil’ini bir hidayet (kurtuluş), bir nur, bir rahmet ve fenalıktan sakınanlar için bir nasihat (öğüt) olarak vasıflandırmaktadır. Maide suresi 46. ayetinde mealen; “Arkalarından da (bu peygamberlerin) izlerince Meryem oğlu Îsa’yı, Tevrat’ın bir tasdikçisi olarak gönderdik. O’na da içinde bir hidayet, bir nur bulunan İncil’i ondan evvelki Tevrat’ın bir tasdikçisi ve sakınanlara bir öğüt olmak üzere verdik.”

Yine Kur’an-ı kerim’de Allahü teala, İncil’i hazret-i Îsa’ya vahyettiğini ve onu peygamber olarak gönderdiğini çeşitli ayetlerde mealen şöyle açıklamaktadır:

Arkalarından da Meryem oğlu Îsa’yı gönderdik. Ona İncil’i verdik. (Âl-i İmran suresi: 3)

(Îsa beşikteyken dile gelip) dedi ki: “Ben, hakikaten Allah’ın kuluyum! O, bana kitap (İncil) verdi. Beni peygamber yaptı. (Meryem suresi: 30).

Hani sana kitabı (yazı yazmayı), hikmeti, Tevrat’ı ve İncil’i öğretmiştim. (Maide suresi: 110)

Müslümanlar, diğer ilahi kitaplarla beraber hakiki İncil’in de Allahü teala tarafından hazret-i Îsa’ya gönderilmiş hak bir kitap olduğuna inanırlar.

Bugünkü İnciller: Hazret-i Îsa’ya gönderilen İncil, tek kitaptı. İbranice ile yazılmış olan bu hakiki İncil, bugün mevcut değildir. Bolüs (Pavlos) adındaki bir Yahudi, Îsa’ya inandığını söyleyerek ve Hıristiyanlığı yaymaya çalışıyor görünerek, gökten inen İncil’i yok etti. Dört kişi ortaya çıkıp, on iki Havari’den işittiklerini yazarak, İncil adında dört kitap meydana geldi ise de, Bolüs’ün yalanları, bunlara da karıştı. Böylece Îsa aleyhisselamın hak olan dini, az zaman sonra Yahudiler tarafından sinsice değiştirilmiş oldu. Barnabas adındaki bir Havari, Îsa aleyhisselamdan işittiklerini ve gördüklerini doğru olarak yazdı. (Bkz. Barnabas)

Barnabas’ın İncil’i; bugüne kadar gelen İncillerden hakiki İncil’e en çok yakın olandır ve en önemlisidir. Kıbrıs’ta doğan Barnabas’ın asıl ismi Joses idi. Kendisi hazret-i Îsa’ya inananların en başında gelmekte ve Havarilerin arasında mühim bir mevkii bulunmaktadır. Kendisine verilen “Barnabas” lakabı, nasihat verici, iyiliğe teşvik edici anlamına gelmektedir.

Barnabas İncili’nde, son Peygamberin 600 veya 1000 sene kadar sonra geleceği bildirilmektedir. Bu İncil’de, tek Allah inancından bahsetmekte ve teslis yalanlanmaktadır.

Avrupa ansiklopedilerinde Barnabas İncili hakkında şu bilgi vardır: “Barnabas İncili diye tanımlanan bir el yazısı, 15. yüzyılda İslamiyeti kabul etmiş bir İtalyan tarafından yazılmış uydurma bir kitaptır.” Bu açıklamanın tamamiyle yanlış olduğu şundan bellidir: Barnabas İncil’i daha 3. yüzyılda, yani hazret-i Muhammed’in gelmesinden en az 300 veya 700 sene evvel aforoz edilerek ortadan kaldırılmıştır. Demek ki, daha o zaman da içinde fanatik Hıristiyanların işine gelmeyen, teslisin aleyhinde olan, başka bir Peygamberin geleceğini haber veren bahisler vardı.

Barnabas’ın bu İncil’i, tarih boyunca çeşitli defalar ortadan kaldırılmak ve bütün nüshaları kaybedilmek istenmiş olmasına rağmen, Papa Damorus tesadüfen eline geçen bir nüshasınıPapalık Kütüphanesinde saklamıştır. Kitap 1590’da el yazısı ile İbraniceden İtalyancaya çevrilmiştir. Bu nüsha elden ele dolaşarak 1713 yılında Prens Ojene’ye ve ölümünden sonra Viyana Kraliyet kütüphanesine nakledilmiştir. 1907’de Bay ve Bayan Ragg tarafından İngilizceye tercüme edilerek Oxford’da basılmış, fakat esrarengiz bir tarzda ortadan kaybolmuştur. Ancak bir nüsha British Müseum, bir nüsha da Amerikan Kongresi Kütüphanesinde bulunmaktadır. Bu Barnabas İncili, Pakistan Kur’an Konseyi eliyle 1973’te tekrar basılmıştır.

Barnabas İncil’i dışındaki diğer uydurma İnciller zamanla çoğalarak her yerde başka bir İncil okunur oldu. Nihayet miladın 313’üncü senesinde, önce putperest iken Hıristiyanlığı kabul eden Büyük Kostantin, bütün İncillerin birleştirilerek, yeniden bir İncil yazılmasını emrettiği gibi, eski dini olan putperestlikten de birçok şey ilave ettirdi (Bkz. Hıristiyanlık). Daha sonra çeşitli tarihlerde yapılan toplantılarda ilk yazılan dört bozuk İncil, bugünkü Hıristiyanların kutsal kitabı olarak kabul edildi.

Sonradan ortaya çıkarılan ve şimdi Hıristiyanların mukaddes kitabı olan İncil, iki kısımdan meydana gelmiştir: Eski Ahit (Old Testament), o zamana kadar gelen peygamberlerin ve bilhassa hazret-i Musa’nın tebligatını ihtiva eder. Yeni Ahit (New Testament) denilen kısmı ise, Matta (Matthew), Markos (Mark), Luka (Luke), Yuhanna(Jahn)nın yazdıkları kitaplar olup, hazret-i Îsa’nın hayatı, yaptığı işler ve verdiği nasihatlar hakkında bilgileri ihtiva eder. Bütün bu bilgiler, tam ve dürüst bir şekilde zaptolunmamıştır. İncil’in hazırlanmasında, Kur’an-ı kerim’in zaptolunmasında gösterilen büyük hassasiyet gösterilmemiştir. Hakiki bilgilere birçok yanlış düşünceler, efsaneler ve hurafeler eklenmiştir. Aslından uzak bulunan bu dört İncil şunlardır:

1. Meta(veya Matta): Filistinli olan Meta, Îsa aleyhisselamı yalnız göğe çıktıktan sekiz sene sonra, birinci İncil’i yazmıştır. Burada, Îsa aleyhisselamın, Filistin’de doğumunda görülen şaşılacak şeyleri ve Yahudi padişahı Herod’un, onu çocukken öldürmek isteyince, annesi hazret-i Meryem’in oğlunu alıp, Mısır’a götürdüğünü yazmaktadır. Hazret-i Meryem, oğlu göğe çıktıktan altı sene sonra vefat etti. Kabri Kudüs’tedir. Bugün mevcud olan Matta İncili, İbranice nüshanın tercümesidir. Bu tercümeyi yapanın kim olduğu da belli değildir.

2. Luka: Antakyalı olan Luka, Îsa aleyhisselamı görmemiş, Îsa aleyhisselam göğe çıkarıldıktan sonra münafık olan Bolüs tarafından güya Hıristiyanlık dinine alınmış ve onun (bozuk) fikirleriyle aşılanarak, Allahü tealanın kitabını büsbütün değiştiren bir İncil yazmıştır. Luka, havari değildi.

3. Markos: Îsa aleyhisselam göğe çıkarıldıktan sonra Îsevi (Hıristiyan) olmuş, İncil ismi ile tercümanı olduğu Petros adındaki havariden işittiklerini yazmıştır. Markos’un havarilerden olmadığında bütün tarihçiler ittifak halindedir. Sadece havarilerden Petrus’un tercümanıdır.

4. Yuhanna: Îsa aleyhisselamın teyzesinin oğlu olup, hazret-i Îsa’yı birkaç kere görmüştür. Yuhanna’ya nisbet edilen dördüncü İncil’in ortaya çıkmasına kadar Îsa aleyhisselamın dini, esasen Musa aleyhisselamın dininden ayrılmayıp, tevhid esasına dayanıyordu. Bu kitap, Yuhanna’ya ait değildir. İkinci asırdan sonra aslı meçhul bir şahıs tarafından kaleme alınmıştır.

Bu dört İncil, aynı hususları başka başka anlatan ve insan eliyle yazılmış hikayelerden ibaret olup, Allah kelamı değildir ve devamlı olarak değiştirilmektedirler.

İncil’in bozulması: Yahudi olan Bolüs’ün yaptığı tahrifatlardan başka İncil’in bozulmasında başka sebepler de tesirli oldu. İncil üzerinde yapılan ilmi tetkiklerden de anlaşılacağı gibi İncil, Yunancaya ve Latinceye çevrilince, o zamana kadar yüzlerce tanrısı olan Putperest Romalılar ve Yunanlılar onu çoğaltmak istemişlerdir. Bazı bilginlere göre, doğru İncil’deki tek Allah inancının Yunanca tercümede üçe çıkarılmasına, Yunanlıların Eflatun felsefesine bağlı olmaları sebeb olmuştur.

Ayrıca İncil’in en eski şekli olan İbranice nüshasından yanlış tercüme edildiğini iddia edenlerin çok haklı olduğu görülmektedir. Zira İbranicede “Baba” kelimesi yalnız bir çocuğun kendi babası değil, aynı zamanda “hürmete değer büyük bir şahsiyet” manasına gelmektedir. Bunun gibi “Oğul” kelimesi de İbranicede çok kereler bir şahsın rütbece ve yaşça kendisinden daha küçük olan, fakat kendisine son derece bir sevgi ile bağlı bulunduğu bir şahsı tasvir etmek için kullanılmaktadır. Tetkik edilirse, İncil’de şu ibare (cümle) vardır: (Matta, 5:9) “Ne mübarektir sulh ediciler! Zira onlara Allah’ın oğlu denecektir.” Görülüyor ki, burada “Oğul” kelimesi, “Allah’ın sevgili kulu” manasına gelmektedir. O halde, hakiki İncil’de “Baba”, yüksek bir varlık ve “Oğul” da sevgili bir kul olarak açıklanmıştır. Bundan ve bunun gibi misallerden İbranice asıllı bir çok kelimelerin yanlış tercüme edildiği anlaşılmaktadır. Şöyle ki: İbranice asılda “bakire=kızoğlan kız” kelimesi yoktur. Hazret-i Îsa’nın doğumu hakkında eski İbranice İncil’de şöyle yazılıdır: “Îsa aleyhisselama (7:14) “Allah şu işareti verdi: Bir kızdan bir çocuk doğacak ve onun adı İmmanuel olacaktır.” Burada İbranice “kız” manasına gelen “Almah” kelimesi kullanılmıştır. İbranice “Bakire” Bethuhah kelimesi ile ifade edilir. Halbuki bakire kelimesi Hıristiyanların daha işine geldiğinden “kız” yerine bu kelime kullanılmış ve buradan da Hıristiyanlık alemine “Kutsal Bakire” kavramı aşılanmıştır.

Bütün bunlara rağmen bugünkü İncil’in bile birçok yerlerinde Allah’ın tek olduğu, Îsa aleyhisselamın ise bir “Peygamber” olarak gönderildiği yazılıdır. Bunların bir kısmı şöyledir:

Markus (12:30): Allahımız tektir.

Tesniye (4:25): Yalnız bir Allah olup, ondan gayrisi yoktur.

Îsa’ya (45:5): Rab benim, benden gayri ilah yoktur.

Yuhanna (5:3): Îsa dedi ki, ben kendiliğimden bir şey edemem, işittiğime (yani bana verilen vahye) göre hüküm ederim. Kendi irademi (bir şeyi yaptırmak arzusu) değil, ancak beni gönderenin (yani Allah’ın) iradesini ararım.

Hazret-i Îsa aleyhisselamın peygamber olduğuna dair beyanlar:

(Matta 27:57): Îsa aleyhisselam onlara; “Peygamber, kendi vatanından ve evinden gayrı yerlerde de itibarsız değildir.” dedi.

(Yuhanna 8: 26-27): Beni gönderen Allah’tır. Ben dünyaya ancak O’ndan işittiklerimi söylerim.

Bütün bu cümleler bugün Hıristiyanların elinde bulunan İncil’den alınmıştır. Yani ne kadar değiştirirlerse değiştirsinler, hala İncil’de muhakkak hakiki İncil’den kalma doğru sözler bulunmaktadır.

Batılı ilim adamlarının İncil hakkındaki görüşleri:

Batı ilim adamları, tarihçiler, hatta Hıristiyanlar, bugün elde bulunan incillerin bozuk olduklarını bildirirken, manevi kuvvetlere inanmayan, maddedeki ilerlemenin sarhoşu olup, ruh bilgilerinden haber alamayan ve hiç bir dine inanmayanlar da İncillerdeki bozuk yerleri öne sürerek, bütün dinlerin aleyhinde bulunmaktadırlar.

Bugünkü İncil hakkında, birçok batılı ilim adamlarının verdiği karar şudur: İncil; Allah sözü değildir. Allah sözü olması gereken eskiİncil, bugünkü şekli ile tamamen başka bir kitap haline dönüşmüştür. Bugünkü İncil’de Allah sözü olması düşünülebilen sözler yanında, birçok yabancı kimseler tarafından eklenen sözler, tahminler, rivayetler ve hikayeler vardır.

Bugünkü incillerin Allah sözü mü, yoksa insan eseri mi olduğu hakkında Hıristiyan ilim ve fen adamlarından bazılarının görüşü şöyledir:

Moody İncil Enstitüsünden Dr. Graham Scroggie İncil, Allah Sözü müdür? adlı kitabının 17. sahifesinde diyor ki:

“Evet, İncil insan eseridir. Bazı kimseler, neden olduğunu anlamadığım sebeplerden ötürü, bunu inkar etmektedirler. İncil, insanların dimağında teşekkül etmiş, insanlar tarafından insan dili ve insan eli ile yazılmış ve tamamiyle insan karakteri taşıyan bir eserdir.”

Başka bir din adamı Kenneth Gragg, Hıristiyan olmasına rağmen, şöyle demektedir:

İncil’in Ahd-i Cedid kısmı, Allah sözü değildir. Burada doğrudan doğruya insanların anlatdıkları hikayeler, herhangi bir işin nasıl yapıldığını gören insanların görgü şahitliği vardır. Sırf insan sözü olan bu kısımlar kilise tarafından insanlara Allah sözüymüş gibi nakledilmektedir.”

TeologProf. Geyser: “İncil’in tamamı Allah kelamı değildir. Fakat, buna rağmen kutsal bir kitaptır.” demektedir.

İncil’de yazılı hususlara, bilhassa“Allah, oğul ve ruhülkudüs” gibi üçlü tanrıya inanmayan papalar bile ortaya çıkmıştır. Bunlardan biri olan Papa Honorius, üçlü tanrıyı katiyetle reddettiği için ölümünden 48 sene sonra İstanbul’da toplanan Sinod (Papazlar Heyeti) tarafından resmen lanetlenmiştir (Sene M. 680).

İncil’in bugünkü hali: Bugün ellerindeki incillerin doğruluğu hakkında tam bir paniğe kapılmış olan, bilhassa genç Hıristiyanlar, bu kitaplarının bildirdikleri hiçbir şeye inanmamakta ve tam manasıyla bir dinsiz olmaktadırlar. Çünkü:

1. İncil’de Allah sözü olarak kabul edilecek çok az parça vardır.

2. İncil’deki bazı sözlerin Allah sözü değil, Peygamber sözü olduğu, onların ismi ile belirtilmektedir.

3. İncil’e kimin tarafından söylendiği belli olmayan birçok sözler eklenmiştir.

4. Havarilerin hikayelerine birçok masallar, efsaneler karıştığı bizzat Hıristiyan din adamları tarafından itiraf edilmektedir.

5. Havarilerin hazret-i Îsa hakkındaki bildirdikleri birbirinden farklıdır.

6. İçinde hakiki beyanlar bulunan (Barnabas İncili) gibi bazıİnciller yok edilerek ortadan kaldırılmıştır.

7. İncil bugüne kadar pekçok defalar dini heyetler tarafından incelenerek değiştirilmiştir. Bu incelemeler daha devam etmektedir. Bir rivayete göre, bugün elde birbirinden tamamen farklı 4000 İncil vardır.

Her tetkik heyeti, bir evvelki İncil’in içinde çok ağır hatalar bulunduğunu iddia etmektedir.

8. Krallar İncil’de tadilat yapılması için emirler vermişler ve bu emirler yerine getirilmiştir.

9. İncil’in ifadesi bir Allah kitabı ifadesi olmakdan çok uzaktır. Hele Eski Ahid’in bazı parçaları, çocukların yanında okunamıyacak kadar müstehcendir.

10. İncil’in içinde 50.000 hata bulunduğunu, batılı Hıristiyan mecmuaları yazmaktadır. Bu hataların en büyüğü olan üçlü Allah mefhumunu düzeltmek için bugün Hıristiyanlar aşırı bir gayret içindedirler. Hatta son zamanlarda Yuhanna İncili’nde bulunan bir cümleden bile faydalanmaya çalışmaktadırlar. Bu cümle şudur: “Yuhanna’nın birinci mektubu: Baba, kelime ve Ruhulkudüs, üçü birdir.” Burada oğul yerine “kelime” denilmiştir.

11. İncil’in bir Allah kelamı değil, (insan eseri) olduğu nihayet Hıristiyan din adamları tarafından da kabul edilmiştir.

Halbuki, Allah kelamı aslı değişmez. Böyle eksik, yanlış, hatalı kısımları bulunan, ikide birde değiştirilen ve insan eli ile yazıldığı kendi din adamları tarafından da itiraf edilen bir kitap “Allah’ın kitabı” olamaz.

Allahın kitabında bulunması gereken nasihat, yol gösterme, iyiyi kötüyü ayırma, dünyayı ve ahireti tanıtma, teselli gibi hususların hiçbiri bu günkü incillerde yoktur.

Plain Truth mecmuasının 1975 senesi Temmuz nüshasında şöyle denilmektedir:

İtiraf edelim ki, Hıristiyan olmayan okumuş kimselere onların fikrini değiştirebilecek kudrette bir kitap gösteremiyoruz. Onlar bize birbirinden farklı incilleri göstererek: “Görüyorsunuz ya, siz daha kendi aranızda bile anlaşamamışsınız. Bize neyi öğretmek istiyorsunuz?” diyorlar.

Yine Fransa’da yayınlanan L’Evenement Du Jeudi dergisinin Temmuz-1993 sayısında da bugünkü İncillerin sahte olduğu belirtilerek deniliyor ki: “Gerçek İncil’i artık açıklama zamanı geldi... Ancak, bazı güçler, Hristiyan ve Yahudi medeniyetlerini kökünden sarsacağı için gerçek İncil’i açıklamıyorlar.” Zaman zaman yapılan bu ve benzeri açıklamalar bugünki mevcut incillerin gerçek incil olmadığının delilleridir.

2-)Bolüs isminde bir yahudi Îsevi görünüp, yani Îsa aleyhisselama inanmış gibi görünüp, havariler arasına karıştı. Îsa aleyhisselamdan sonra ilk işi, Allahü teala tarafından gelen hakiki İncil'i yok etmek oldu. Havarilerden Barnabas, Îsa aleyhisselamdan gördüklerini ve işittiklerini doğru olarak yazdı ise de, Bolüs bunun yayılmasına mani oldu. İncil diyerek uydurup yazdığı yanlış ve bozuk kitabları her yere yaydı. Şimdiki İnciller birbirine benzemiyor. Katoliklerin, ortodoksların ve protestanların başka başka incilleri vardır. Hepsi insanlar tarafından sonradan yazılmıştır. Hakiki Încil'de Allahü tealanın bir olduğu, Îsa aleyhisselamın Allah'ın kulu ve peygamberi olduğu, ahir zamanda Ahmed isminde bir peygamberin yani Muhammed aleyhisselamın geleceği yazılı idi. (Harputlu İshak Efendi)

3-)Hz. İsa'ya indirilen kutsal kitap.

Bu bilgi faydalı oldu mu ?